Перевод: со всех языков на польский

с польского на все языки

spytać się

  • 1 спитатися

    spytatysja
    дієсл.

    Українсько-польський словник > спитатися

  • 2 inquire

    [ɪn'kwaɪə(r)] 1. vi
    pytać (zapytać perf or spytać perf)
    2. vt

    to inquire (about)pytać (zapytać perf or spytać perf) o +acc

    to inquire when/where/whether — dowiadywać się, kiedy/gdzie/czy

    Phrasal Verbs:
    * * *
    1) (to ask: He inquired the way to the art gallery; She inquired what time the bus left.) pytać
    2) ((with about) to ask for information about: They inquired about trains to London.) zasięgać informacji
    3) ((with after) to ask for information about the state of (eg a person's health): He enquired after her mother.) dowiadywać się
    4) ((with for) to ask to see or talk to (a person): Someone rang up inquiring for you, but you were out.) dopytywać się
    5) ((with for) to ask for (goods in a shop etc): Several people have been inquiring for the new catalogue.) pytać się
    6) ((with into) to try to discover the facts of: The police are inquiring into the matter.) badać
    - make inquiries

    English-Polish dictionary > inquire

  • 3 требовать

    глаг.
    • chcieć
    • domagać
    • dopominać
    • dopraszać
    • dopytać
    • kazać
    • poprosić
    • postulować
    • potrzebować
    • pragnąć
    • prosić
    • pytać
    • reklamować
    • rewindykować
    • rościć
    • spytać
    • ubiegać
    • upraszać
    • uprosić
    • wezwać
    • wymagać
    • wzywać
    • zadawać
    • zadać
    • zapraszać
    • zapytać
    • zapytywać
    • zażądać
    • zmuszać
    • żądać
    * * *
    domagać się, dopominać się, postulować, potrzebować, upominać się, wołać, wymagać, żądać

    Русско-польский словарь > требовать

  • 4 просить

    глаг.
    • błagać
    • domagać
    • dopraszać
    • dopytać
    • kazać
    • modlić
    • pomodlić
    • poprosić
    • potrzebować
    • prosić
    • pytać
    • spytać
    • ubiegać
    • upraszać
    • uprosić
    • wnioskować
    • wystąpić
    • wzywać
    • zadawać
    • zadać
    • zapraszać
    • zaprosić
    • zapytać
    • zapytywać
    • zażądać
    • żądać
    * * *
    błagać, prosić, przymawiać się, upominać się, upraszać, wołać

    Русско-польский словарь > просить

См. также в других словарях:

  • spytać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pytać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pytać się – spytać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co pytać I – spytać: Pytać się o godzinę, o miejsce postoju, o rodzinę. Trzeba spytać się o drogę do miasta. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • spytać — dk I, spytaćam, spytaćasz, spytaćają, spytaćaj, spytaćał, spytaćany «zwrócić się do kogoś z pytaniem; zapytać» Spytać o godzinę. Spytać kogoś o zdrowie. Spytać siostrę (siostry) o rodziców. spytać się to samo, co spytać Spytać się o drogę …   Słownik języka polskiego

  • zebrać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć …   Słownik frazeologiczny

  • zbierać się — 1. Zebrać się na odwagę «zdecydować się na coś, na co wcześniej nie miało się śmiałości»: Zebrała się na odwagę i weszła do dyżurki. Przeprosiła, że przeszkadza, ale musi o coś spytać. M. Gretkowska, Podręcznik. 2. Zebrać się w sobie a) «naprężyć …   Słownik frazeologiczny

  • popytać — dk I, popytaćam, popytaćasz, popytaćają, popytaćaj, popytaćał «spytać wielu, spytać jednego po drugim; pytając kolejno, dowiedzieć się czegoś; wywiedzieć się» Popytać ludzi, co o tym sądzą. Popytać uczniów na egzaminie. Popytać przechodniów o… …   Słownik języka polskiego

  • ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …   Słownik frazeologiczny

  • rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

  • zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… …   Słownik języka polskiego

  • grzecznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., grzecznieej {{/stl 8}}{{stl 7}} tak, jak tego wymagają zasady zachowywania się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzecznie ukłonić się, spytać kogoś o drogę. Dzieci bawią się grzecznie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»